Peuters en kleuters zijn geen leerlingen
Wanneer houden we eens op peuters en kleuters als leerlingen te beschouwen en voor hen expliciete leerdoelen te formuleren?
Dat is de vraag die in deze publicatie centraal gesteld wordt. Er wordt een stevig pleidooi gehouden voor het belang van het vrije spel voor jonge kinderen. Een rijke leeromgeving die diverse spelvormen kan uitlokken, zal als vanzelf bijdragen aan de ontwikkeling van de motoriek, het denken en het emotioneel welbevinden. Het ontdekkend en creatief spel zou op de voorgrond moeten staan; spel waarin kinderen als onderzoekers op verkenning gaan, zich verwonderen en durven te experimenteren. Helaas is dat in het huidige onderwijs niet altijd aan de orde, zo wordt wel duidelijk. Vaak ligt de nadruk op het aanleren van cognitieve vaardigheden en didactische methoden. De drang om te meten is groot en menigmaal wordt spelen verpakt in spelletjes met vooraf opgestelde doelen. De auteur schroomt niet om met een kritische ondertoon de huidige stand van zaken in het onderwijs aan jonge kinderen te beschrijven. Daarbij legt ze nog maar eens uit dat peuters en kleuters toch echt anders benaderd moeten worden dan een schoolkind. Ik kan niet anders dan me aansluiten bij deze duidelijke en belangrijke boodschap!