Inloggen
Abonneren
Contact
Mmmmm…. eten!
Deze maand bespreekt Kim Bongers drie prentenboeken rondom het thema ‘Voeding’
Eten, voor sommige kinderen bestaat er niets leukers dan het ontdekken van nieuwe smaken, geuren en texturen. Voor an deren is iedere maaltijd steeds weer een beproeving. Wanneer het thema ‘Voeding’ in de groep aan bod komt, is betrokkenheid in ieder geval gegarandeerd. Of die nu vanuit een positieve of negatieve bodem gevoed wordt, is eigenlijk niet eens zo van belang…
Wat eten draken het liefst?
In dit komische boek ontmoeten we een jongen en zijn hond. Ze zijn gek op dino’s, hun hele kamer staat er vol mee. Op de kast, onder het bed, in de commode, aan de muur, ze zijn werkelijk overal. Het boek leest als een handleiding om vriendjes te worden met een draak, net zoals de jongen vriendjes is met zijn draken. Als lezer word je rechtstreeks aangesproken en uitgenodigd om mee te denken. Het boek staat namelijk vol met vragen. De hoofdvraag is wel: waar zijn dino’s gek op? Het antwoord is verrassend: ze zijn gek op taco’s! Grote of kleine taco’s, met kip of met gehakt, het maakt niks uit. En waarom zijn ze nou zo gek op taco’s? Misschien is het dat knapperen van knisperige schelpen? Of misschien is het wel een geheim… Er is echter een ding waar dino´s niet van houden: van scherpe salsasaus bij de taco’s. Daarvan gaan hun oren roken, hun snuiten vonken en hun buiken grommen. Als de jongen en zijn hond hun draken gaan uitnodigen voor een heus drakentacofeest, laten ze emmers, nee kruiwagens vol taco’s aanrukken. De scherpe salsa begraaf je in een gat in de tuin, want die wil je er niet bij hebben. Als het drakentacofeest in volle gang is, wordt er een potje milde salsasaus aangebroken. Maar die kleine groene zachte stukjes, zijn jalapeñopepers… En voordat je het weet, is de pot leeg en vliegen de vlammen je om de oren. Gelukkig zijn de draken zo lief om te helpen met het herstellen van je huis. Waarom ze dat doen? Misschien wel omdat ze zin hebben in nog meer tacotussendoortjes! En wat zou het leuk zijn als je deze drakentaco’s ook in de klas maakt. Bij voorkeur zonder scherpe salsasaus, want wat dat betreft zijn kinderen net draken.
Koekediefje
Koekediefje is een schattig verhaal, zoals de titel ook wel doet vermoeden. Het verhaal is bijzonder geïllustreerd, met kleurrijke potloodtekeningen die jonge kinderen zeker zullen aanspreken. Het boek is op rijm geschreven en dat nodigt al snel uit tot meedoen. Zinnen afmaken voor de juf wordt zo wel heel leuk!
Het lieveheersbeestje dat in de hoofdrol figureert, is dol op koekjes. Zo dol, dat hij alle koekjes opeet die hij tegenkomt. Zelfs als die koekjes van de andere dieren zijn. De andere dieren vinden het vervelend en willen niet meer met hem samen zijn. Lieveheersbeestje is eenzaam en alleen. En al dat snoepen brengt hem ook nog eens in de problemen, want koekjes stelen mag natuurlijk niet. Als het lieveheersbeestje in het gevang terecht komt, belooft hij snel beterschap. Hij is heel blij als hij weer vrij rond kan vliegen! Om ervoor te zorgen dat hij niet meer in de verleiding komt om koekjes te stelen, besluit hij ze zelf te gaan bakken. Zijn eerste poging mislukt vreselijk, maar als hij hulp krijgt van de andere dieren, lukt het hem wel. Hij weerstaat de eerste impuls om alle koekjes in een keer op te eten. In plaats daarvan deelt hij ze uit en peuzelen ze ze samen op. Wat een geluk!
Hoewel een tikje moralistisch, is het boek op veel manieren in te zetten in een onderbouwgroep. Vriendschap, eerlijkheid, samen delen en natuurlijk eten komen mooi samen en kunnen een uitgangspunt zijn voor mooie gesprekken in de groep. Mét een koekje erbij!
Wat eet een miereneter?
Snelle leerlingen in je groep zullen wellicht een bijdehand antwoord geven op de vraag in de titel. De miereneter zelf weet het echter zo net nog niet. In heldere, humoristische tekeningen gaat de miereneter op zoek naar zijn favoriete hapje. Onderweg komt hij verschillende dieren tegen aan wie hij vraagt wat een miereneter eet. Maar echt duidelijk wordt het niet: de luiaard heeft het te druk, de toekan is overtuigd van watermeloenen en de slang tipt dat de miereneter in ieder geval wél op zijn eten moet kauwen. De slang ligt er namelijk nogal uitgeteld bij met zijn onverteerbare hapje in zijn buik. Via een bezoekje aan de krokodillen en de vleermuizen komt hij bij een cheetah. Ook hij heeft geen idee, maar krijgt zelf wel spontaan trek bij de aanblik van de mollige miereneter. Snel gaat de miereneter ervandoor. Dan stuit hij op een mierenhoop onder een bananenboom. Terwijl hij de mieren de vraag stelt of zij misschien weten wat een miereneter eet, duikt de hele kolonie in paniek de mierenhoop in. De kinderen in je groep zullen zeker meeleven met de miereneter en om het hardst roepen dat mieren zijn favoriete hapje zijn. Maar niet voor de hoofdpersoon uit dit verhaal: zijn blik valt op een banaan die op de grond ligt. Een hap, en hij is verkocht!
Literatuurlijst
- Rubin, A. (2019). Wat eten draken het liefst? Amsterdam: Uitgeverij Volt.
- Bouwman, R. (2018). Koekediefje. Kampen: Uitgeverij Poppy.
- Collins, R. (2019). Wat eet een miereneter? Haarlem: Gottmer.
Gerelateerde recensies
De zee
Deze maand bespreekt Kim Bongers vier prentenboeken rondom het thema ‘Zee’
Win Kom je mee?
Uitgeverij Rubinstein en HJK geven vijf exemplaren weg van Kom je mee?
Breinhelden
Deze uitgave beschrijft een programma dat ontwikkeld is om in twintig weken gericht te werken aan de executieve functies van jonge kinderen. Effi en Furon zijn de breinhelden va...
